Co to są kontrakty terminowe?
Kontrakt terminowy to dostosowany do potrzeb kontrakt między dwiema stronami dotyczący zakupu lub sprzedaży instrumentu bazowego na czas i po cenie uzgodnionej dzisiaj (zwanej ceną terminową).
- Nabywca umowy nazywany jest długim. Kupujący obstawia, że cena wzrośnie.
- Sprzedawca umowy nazywa się short. Sprzedawca obstawia, że cena spadnie.
- W tym przypadku żadne pieniądze nie zmieniają właściciela do dnia rozliczenia. W rzeczywistości cena terminowa jest ustalona w taki sposób, że żadna ze stron nie musi płacić żadnych pieniędzy przy inicjowaniu kontraktu.
- Podlegają one ryzyku niewykonania zobowiązania niezależnie od sposobu rozliczenia. Zarówno w przypadku cen dostawy, jak i cen terminowych rozliczanych w gotówce, tylko strona będąca właścicielem większej kwoty może niewykonać zobowiązania.
Wartość kontraktu terminowego
W chwili t = 0, pozycja długa i krótka zgadzają się, że pozycja krótka dostarczy aktywa do pozycji długiej w czasie T za cenę F0 (T).
F0 (T) to cena terminowa. Jeżeli w czasie T cena instrumentu bazowego to ST, pozycja długa jest zobowiązana zapłacić F0 (T) jako krótką pozycję.
Wartość kontraktu do pozycji Long w momencie wygaśnięcia = ST - F0 (T).
Wartość kontraktu do Short w momencie wygaśnięcia = F0 (T) - ST.
Rozliczenie kontraktu terminowego
Kiedy kontrakt terminowy wygasa, można go rozliczyć na dwa sposoby:
# 1 - Dostawa fizyczna: W rozliczeniu z dostawą fizyczną, pozycja długa płaci uzgodnioną cenę za pozycję krótką i otrzymuje aktywo bazowe z pozycji krótkiej.
# 2 - Rozliczenie gotówkowe: W rozliczeniu gotówkowym kupujący (sprzedawca) otrzymuje różnicę między ceną rynkową a ceną uzgodnioną, jeśli cena rynkowa jest wyższa (niższa) od ceny uzgodnionej w dniu rozliczenia.
- Kontrakty rozliczane w gotówce są częściej stosowane, gdy dostawa jest niepraktyczna, np. W kontraktach terminowych na indeks giełdowy byłoby niepraktyczne, gdyby nie dostarczenie do pozycji długiej portfela zawierającego każdą z akcji w indeksie giełdowym proporcjonalnie do jej wagi w indeksie giełdowym. indeks.
- Cena terminowa rozliczana w środkach pieniężnych jest również nazywana niedostarczalnymi kontraktami terminowymi typu forward, tj. NDF.
Jak obliczyć ceny terminowe w kontrakcie?
Model wyceny użyty do obliczenia cen terminowych przyjmuje następujące założenia:
- Brak kosztów transakcyjnych i ograniczeń krótkiej sprzedaży.
- Te same stawki podatkowe dla wszystkich zysków netto.
- Pożyczanie i udzielanie pożyczek ze stopą wolną od ryzyka.
- Okazje do arbitrażu są wykorzystywane w miarę ich pojawiania się.
W celu opracowania modelu forward pricing posłużymy się następującą notacją:
- T = czas do zapadalności (w latach) kontraktu forward.
- S0 = dzisiejsza cena aktywów bazowych (t = 0).
- F0 = cena terminowa dzisiaj.
- r = stale składana roczna stopa wolna od ryzyka.
Cenę terminową można zapisać jako:
Formuła kontraktu terminowego nr 1
F0 = S0exp (rT)
Prawa strona Równania 1 to koszt pożyczenia środków na aktywa bazowe i przeniesienia ich w czasie T. Równanie 1 stwierdza, że koszt ten musi być równy cenie terminowej. Jeśli F0> S0.exp (rT), arbitrzy zyskają na sprzedaży kontraktu forward i kupnie aktywa za pożyczone środki. Jeśli F0 <S0.exp (rT), arbitrzy zyskają na sprzedaży aktywów, pożyczeniu wpływów i zakupie kontraktu terminowego. Stąd równość w formule musi obowiązywać. Zwróć uwagę, że ten model zakłada doskonałe rynki.
Przykład:
Załóżmy, że obecnie mamy aktywa o wartości 1000 USD. Obecna stawka skumulowana ciągła wynosi 4% dla wszystkich terminów zapadalności. Oblicz cenę 6-miesięcznego kontraktu forward dla tego aktywa.
F0 = l $, OOO.exp (0,04 * 0,5) = 1020,20 $.
Formuła kontraktu terminowego nr 2 (cena terminowa z kosztami prowadzenia)
Jeżeli instrument bazowy płaci znaną kwotę gotówki przez cały okres obowiązywania kontraktu forward, dokonuje się prostej korekty w równaniu 1. Ponieważ właściciel kontraktu nie otrzymuje żadnych przepływów pieniężnych z instrumentu bazowego między początkiem kontraktu a dostawą, wartość bieżącą tych przepływów pieniężnych należy odjąć od ceny kasowej przy obliczaniu ceny terminowej. Najłatwiej jest to zauważyć, gdy składnik aktywów dokonuje okresowej płatności. Pozwalamy / reprezentujemy bieżącą wartość przepływów pieniężnych na przestrzeni T lat. Formuła 1 staje się wtedy:
F0 = (S0 - I) exp (rT)
Formuła kontraktu terminowego nr 3 (efekt znanej dywidendy)
Gdy składnik aktywów kontraktu forward wypłaca dywidendę, zakładamy, że dywidenda jest wypłacana w sposób ciągły. Pozwalając q reprezentować ciągły dochód z dywidendy wypłacanej przez aktywa bazowe wyrażony w skali roku, wzór 1 staje się:
F0 = S0 exp (rq) T
Zalety kontraktów terminowych
Niektóre z zalet są następujące:
- Można je dopasować do okresu czasu ekspozycji, jak również do wielkości gotówki ekspozycji.
- Zapewnia pełne zabezpieczenie.
- Produkty dostępne bez recepty.
- Korzystanie z produktów forward zapewnia ochronę ceny.
- Łatwo je zrozumieć.
Wady kontraktów terminowych
Niektóre z wad są następujące:
- Wymagane jest wiązanie kapitałowe. Przed rozliczeniem nie ma pośrednich przepływów pieniężnych.
- Podlega on ryzyku niewykonania zobowiązania.
- Kontrakty mogą być trudne do anulowania.
- Znalezienie kontrahenta może być trudne.
Ograniczenia
- Ryzyko płynności.
- Ryzyko kontrahenta.
Uwaga:
Strony zaangażowane w kontrakty typu forward nie mają możliwości wyboru trybu rozliczenia (tj. Dostawy lub rozliczenia gotówkowego) w dniu rozliczenia; jest raczej negocjowany między stronami na początku.
Wniosek
- Długie zyski, jeśli cena aktywów jest wyższa niż cena terminowa.
- Krótkie zyski, jeśli cena aktywów jest niższa od ceny terminowej.
- Żadna ze stron nie płaci przy inicjowaniu umowy.
