Co to jest luzowanie ilościowe?
Ilościowe złagodzenie lub luzowanie ilościowe odnosi się do rodzaju polityki pieniężnej, w której bank centralny kupuje wstępnie oszacowaną kwotę obligacji rządowych i innych aktywów finansowych w celu bezpośredniego zastrzyku płynności w gospodarce, a zatem jest również określany jako aktywa na dużą skalę zakupy.
Proces luzowania ilościowego
To ilościowe złagodzenie polega na kupowaniu przez bank centralny papierów wartościowych (obligacji rządowych) od swoich banków członkowskich w celu zwiększenia płynności na rynkach kapitałowych / wtórnych. Jednocześnie bank centralny udziela kredytu rezerwom banku na zakup papierów wartościowych. Daje taki sam efekt jak zwiększenie podaży pieniądza. Celem takiego środka polityki pieniężnej jest:
- Niższe stopy procentowe i poprawiają perspektywy wzrostu gospodarczego.
- Spadek stóp procentowych pozwala bankom na wypłatę większej liczby kredytów i pobudzenie popytu poprzez przekazywanie firmom pieniędzy na ekspansję.
- Poluzowanie ilościowe pomaga w utrzymaniu wartości waluty kraju na niższym poziomie. To z kolei sprawia, że akcje tego kraju są bardziej atrakcyjne dla inwestorów zagranicznych
- Taniaje też eksport.
Należy zwrócić uwagę, że metoda ta nie będzie przydatna, jeśli krótkoterminowe stopy procentowe są zerowe lub zbliżają się do tych poziomów. W takim przypadku aktywa o długoterminowym terminie zapadalności są kupowane, ponieważ powoduje to obniżenie długoterminowych stóp procentowych na krzywej dochodowości. Złagodzenie ilościowe może chronić przed spadkiem inflacji poniżej określonego poziomu. Proces może narazić na pewne zagrożenia, takie jak:
- Jeśli wielkość luzowania ilościowego zostanie przeszacowana lub uwolni się zbyt dużo podaży pieniądza w gospodarce, to oczekiwany poziom inflacji może zostać przekroczony, powodując nadmierną inflację.
- Mniej skuteczne, jeśli banki niechętnie udzielają pożyczek potencjalnym pożyczkobiorcom lub stosują inne surowe przepisy, które uniemożliwiają zwiększenie podaży pieniądza.
Harmonogram luzowania ilościowego w Japonii
źródło: theguardian.com
Polityka ta została po raz pierwszy zastosowana przez Bank Japonii (BOJ) do zwalczania deflacji w latach 2000-01. Stopę procentową bliską zeru utrzymywano od 1999 r. I dopiero w marcu 2001 r. Bank BOJ zalał banki komercyjne nadwyżką płynności w celu wzmocnienia linii kredytowych, tym samym wydając nadmiar rezerw. Celem było ograniczenie wszelkich niedoborów płynności.
BOJ osiągnął to, kupując więcej obligacji rządowych niż było to wymagane i doprowadzając stopy procentowe do poziomu Zero. Przedłużyła warunki operacji zakupu papierów komercyjnych i zakupiła akcje i ABS (papiery wartościowe zabezpieczone aktywami)
- Z punktu widzenia statystyki, na przestrzeni 4 lat, saldo rachunków bieżących banków komercyjnych wzrosło z 5 bilionów jenów do 35 bilionów jenów (około 300 miliardów dolarów). Bank BOJ zwiększył również trzykrotnie liczbę długoterminowych japońskich obligacji rządowych, które mógł kupować w ujęciu miesięcznym.
- W 2011 r. Bank BOJ zwiększył saldo rachunku bieżącego z 40 bilionów jenów (504 miliardów dolarów) do 50 bilionów jenów (630 miliardów dolarów). Dalszy rozwój programu skupu aktywów został zrealizowany o 5 bilionów jenów (66 miliardów dolarów) do łącznej wartości 55 bilionów jenów.
- W 2013 roku Bank Japonii planował rozszerzenie programu skupu aktywów o 60 do 70 bilionów jenów rocznie. Bank spodziewał się, że doprowadzi Japonię z deflacji do inflacji, dążąc do 2% inflacji i podwojenia podaży pieniądza.
- 31 października 2014 r. BOJ ogłosił rozszerzenie swojego programu skupu obligacji, aby teraz kupować 80 bilionów jenów obligacji rocznie.
Oś czasu złagodzenia ilościowego w USA
źródło: nytimes.com
W szczytowym okresie kryzysu finansowego w 2008 r. Amerykańska Rezerwa Federalna musiała podjąć pilne kroki, które obejmowały drastyczne rozszerzenie bilansu poprzez dodanie nowych aktywów i pasywów. Złagodzenie ilościowe zostało podzielone na wiele faz z QE1 obejmującym:
- Przed recesją amerykańska Rezerwa Federalna posiadała w swoim bilansie obligacje skarbowe o wartości około 700-800 miliardów dolarów.
- W listopadzie 2008 roku Fed kupił 600 mln USD w MBS (papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką)
- W marcu 2009 roku Fed posiadał 1,75 biliona dolarów długu bankowego, MBS i obligacji skarbowych, które osiągnęły szczyt do 2,1 biliona dolarów w czerwcu 2010 roku.
- Stan gospodarki wymagał ciągłego monitorowania iw listopadzie 2010 roku Fed ogłosił QE2 z udziałem 600 mld USD skarbowych papierów wartościowych zakupionych do końca II kwartału 2011 roku.
- Trzecia runda luzowania ilościowego została ogłoszona we wrześniu 2012 r. Pod nazwą „QE3”, w ramach której realizowany był program luzowania ilościowego agencji MBS o wartości 40 miliardów dolarów miesięcznie. Dodatkowo ogłoszono, że utrzyma stopę funduszy federalnych w pobliżu zera do 2015 roku. Ponieważ miał charakter otwarty, był popularnie nazywany „Ilościowym łagodzeniem nieskończoności”.
W 2013 roku, kiedy wydawało się, że gospodarka osiąga dno, pojawiły się zamiary „zawężenia” niektórych polityk luzowania ilościowego Fed w zależności od danych ekonomicznych. Nie było redukcji liczby zakupów obligacji, ale spodziewano się, że program luzowania ilościowego skupu (QE) zostanie zatrzymany do połowy 2014 roku.
Fed nie zapowiadał podwyżki stóp procentowych, ale zasugerował, że w przypadku osiągnięcia celu inflacyjnego na poziomie 2% i stopy bezrobocia na poziomie 6,5% należy rozważyć podwyższenie stóp procentowych. W drugiej połowie 2013 r. Fed kontynuował program luzowania ilościowego i zdecydował się go ograniczyć w przyszłości. To był ostatni kwartał 2014 r., Zakupy te zostały wstrzymane po nagromadzeniu aktywów w wysokości 4,5 biliona dolarów.
Program luzowania ilościowego (QE) prawdopodobnie przyczynił się do:
- Niższe stopy procentowe dla obligacji korporacyjnych i oprocentowania kredytów hipotecznych, a tym samym sprzyjające cenom wsparcia
- Wyższa wycena giełdowa (wyższy wskaźnik P / E w indeksie S&P 500)
- Wzrost inflacji i stabilne oczekiwania na przyszłość
- Wyższy wskaźnik tworzenia miejsc pracy
- Wyższe tempo wzrostu PKB
Harmonogram łagodzenia ilościowego EBC
W 2009 r., Kiedy kryzys się pojawiał, Europejski Bank Centralny (EBC) skupiałby się na zakupie listów zastawnych, sygnalizując, że jego początkowe zakupy wyniosą około 60 mld euro.
Następnie w 2013 roku Narodowy Bank Szwajcarii posiadał jeden z największych bilansów odpowiadający wielkości gospodarki Szwajcarii. Aktywa EBC stanowiły około 30% PKB. Jedną z ogromnych zmian w polityce w 2015 r. Określono jako „rozszerzony program zakupu aktywów”, który obejmował zakup 60 miliardów euro od rządów centralnych, agencji i instytucji europejskich co miesiąc.
Łagodzenie ilościowe trwało do września 2016 r., A łączne złagodzenie ilościowe wyniosło 1,1 biliona euro.
