Definicja zabezpieczonego zobowiązania dłużnego
Zabezpieczone zobowiązanie dłużne (CDO) jest produktem strukturyzowanym używanym przez banki w celu uwolnienia się od ryzyka, a odbywa się to poprzez łączenie wszystkich aktywów dłużnych (w tym pożyczek, obligacji korporacyjnych i hipotek) w celu utworzenia instrumentu inwestycyjnego (segmenty / transze), następnie sprzedawane inwestorom gotowym do podjęcia ryzyka bazowego.
Jak działa zabezpieczony dług dłużny (CDO)?
Tworzenie zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO) można rozumieć jako 5-etapowy proces:
Krok 1 - Połączone aktywa
Banki przygotowują listę wszystkich połączonych aktywów (zabezpieczonych i niezabezpieczonych), takich jak kredyty samochodowe, kredyty hipoteczne, kredyty komercyjne itp., Które mogą stanowić część instrumentów CDO
Krok # 2 - Banki tworzą zdywersyfikowany portfel
Po sporządzeniu listy aktywów połączonych Bank rozpoczął agregację różnych aktywów dłużnych, takich jak udzielone pożyczki dla przedsiębiorstw i osób fizycznych, obligacje korporacyjne, w które zainwestowano, kredyty hipoteczne i inne instrumenty dłużne, takie jak należności z tytułu kart kredytowych.
Krok # 3 - Banki inwestycyjne
Bank może zaangażować bank inwestycyjny do sprzedaży tego zdywersyfikowanego portfela
Krok 4 - Tworzenie transz
Wpływy pieniężne z utworzonego portfela są dzielone na liczbę transz możliwych do zainwestowania. Transze te charakteryzują się pewnym stopniem ryzyka. Utworzone transze są klasyfikowane jako:
- „Super senior”, najbezpieczniejszy i pierwszy, który otrzyma wypłaty. Ale miej najniższą stopę procentową
- „Finansowanie mezzanine”, umiarkowane ryzyko i nieco wyższe oprocentowanie
- „Kapitał” / „odpady toksyczne”, transza podrzędna, najbardziej ryzykowna i oferująca najwyższe oprocentowanie. Wypłaty są dokonywane po dokonaniu wszystkich wypłat dla transz super senior i mezzanine
Krok # 5 - Sprzedaż transz inwestorom.
W zależności od apetytu na ryzyko różnych grup inwestorów oferowane są te transze. Najbardziej uprzywilejowana transza jest często sprzedawana instytucjom poszukującym wysoko ocenianych instrumentów, takich jak fundusze emerytalne. Transze o najniższym ratingu są często zatrzymywane przez emitentów CDO (zabezpieczonych zobowiązań dłużnych). Daje to bankowi zachętę do monitorowania kredytu.
Transze mezzanine są często kupowane przez inne banki i instytucje finansowe.
Cały proces agregacji aktywów, dzielenia ich i sprzedawania odpowiednim inwestorom nazywany jest sekurytyzacją. Bank lub instytucja przyjmująca rolę emitenta CDO jest nazywana instytucją inicjującą. Cały ten model jest znany jako model od początku do dystrybucji.
Ważne terminy i różnice w stosunku do podobnych produktów
Poniżej znajdują się ważne terminy związane z zabezpieczonym zobowiązaniem z tytułu zadłużenia.
# 1 - instrumenty typu CDO i CMO
Zabezpieczony Obligacja Hipoteczna, jak sama nazwa wskazuje, jest produktem strukturyzowanym, który łączy kredyty hipoteczne i dzieli je na transze o różnych profilach ryzyka, jak wyjaśniono w poprzedniej sekcji. Z drugiej strony instrumenty CDO mogą obejmować pożyczki (mieszkaniowe / studenckie / samochodowe itp.), Obligacje korporacyjne, hipoteki i należności z tytułu kart kredytowych, poszerzając tym samym wybór instrumentów tworzenia portfela.
- CMO są wydawane przez REMIC (Real Estate Mortgage Investment Conduit). Instrumenty CDO są emitowane przez SPE (podmioty specjalnego przeznaczenia) utworzone przez banki, które są oddzielnie skapitalizowane w celu przyjęcia wysokiego ratingu kredytowego dla emitowania instrumentów CDO.
- WOR mogą mieć różne klasy papierów wartościowych w zależności od wielkości ryzyka związanego z hipotekami i są tworzone przez rozbicie kuponów i spłatę kapitału. Z drugiej strony, instrumenty CDO mają transze tworzone przez wycinanie grup przepływów pieniężnych z różnych instrumentów. Muszą istnieć co najmniej trzy klasyfikacje.
# 2 - CDO i MBS
MBS, czyli papiery wartościowe zabezpieczone hipotecznie, to najwcześniejsza forma produktów strukturyzowanych, formalnie wprowadzona na początku lat 80-tych. Strukturalnie MBS i CDO są podobne do CDO, które są bardziej złożone. MBS przepakowuje kredyty hipoteczne w instrumenty inwestycyjne. W zależności od rodzaju przepakowanego kredytu hipotecznego, MBS są zasadniczo dwóch typów: RMBS (Residential MBS) i CMBS (Commercial MBS)
# 3 - CDO i ABS
ABS lub Papiery Wartościowe zabezpieczone aktywami są podobne do MBS, z tą tylko różnicą, że pula aktywów obejmuje wszystkie aktywa dłużne inne niż hipoteki. CDO to rodzaj ABS, który obejmuje również kredyty hipoteczne w puli aktywów.
# 4 - CLO i CBO
CLO i CBO to podklasyfikacje CDO. CLO to zabezpieczone zobowiązania kredytowe, które są zaciągane za pomocą kredytów bankowych. CBO są zobowiązaniem w postaci obligacji zabezpieczających, które są składane przy użyciu obligacji korporacyjnych.
Istnieją również mniej znane klasyfikacje CDO, strukturyzowane zabezpieczone instrumenty dłużne typu CDO z zabezpieczeniami typu ABS / RMBS / CMBS oraz gotówkowe instrumenty dłużne z instrumentami dłużnymi rynku kasowego.
Zabezpieczone zobowiązania dłużne i kryzys kredytów hipotecznych subprime 2008
Kryzys finansowy w latach 2007 i 2008, często nazywany kryzysem subprime, miał kilka czynników, które ostatecznie doprowadziły do niepowodzenia zabezpieczeń systemów finansowych. Wśród różnych przyczyn CDO odegrały ważną rolę. Kryzys rozpoczął się od bańki mieszkaniowej 1, która znacznie się rozprzestrzeniła ze względu na dostępność taniego kredytu i powszechne stosowanie modelu „Originate-to-Distribute”, pękła około 2006 i 2007 r. I doprowadziła do ograniczenia płynności.
Model „originate-to-distribution” i sekurytyzacja, tj. Stosowanie instrumentów CDO / CMO itp., Stały się popularne z następujących powodów:
- Niskie oprocentowanie kredytów hipotecznych: instytucje inicjujące były w stanie emitować kredyty hipoteczne o niskim oprocentowaniu, odcinając je i rozkładając ryzyko na chętnych inwestorów
- Wysoki rating CDO pomógł bankom spełnić niższe wymogi kapitałowe z Bazylei I i II bez wpływu na profil ryzyka.
W celu sfinansowania inwestycji w produkty strukturyzowane wyemitowano papiery komercyjne i zawarto krótkoterminowe umowy z przyrzeczeniem odkupu (z których oba są najlepiej instrumentami krótkoterminowymi). Szczególnie ważne były miesiące lipiec sierpień 2007 r., Ponieważ w tym okresie dojrzewała większość papierów komercyjnych. Banki próbowały zrealizować transakcje repo i emisję papierów komercyjnych, aby spełnić wymogi dotyczące płynności przy wykupach, ale wpływ był tak powszechny, że wszystkie główne banki borykały się z tym samym problemem, że oprocentowanie kredytów dolarowych wzrosło nawet o 6/7%.
W obliczu ogromnych strat banki i instytucje finansowe z dużymi inwestycjami w produkty strukturyzowane były zmuszone zlikwidować aktywa po bardzo niskich cenach. Doprowadziło to dodatkowo do upadłości ogłaszanych przez czołowe banki, takie jak Lehman Brothers, amerykańska korporacja zajmująca się inwestowaniem w hipoteki. itp., prowadząc do interwencji i restrukturyzacji finansowej Międzynarodowego Funduszu Walutowego w październiku 2009 r
Wniosek
Krótko mówiąc, powstanie i upadek instrumentów CDO (zabezpieczonych zobowiązań dłużnych) okazały się procesem cyklicznym, początkowo osiągającym szczyt ze względu na nieodłączne korzyści, ale ostatecznie upadł i doprowadził do jednego z największych kryzysów finansowych ostatnich czasów. Instrumenty typu CDO są uważane za bardzo sprytne instrumenty finansowe, które stworzyły płynność nasyconą tanimi kredytami i uwolniły kapitał dla pożyczkodawców, ale ostatecznie upadły z powodu braku pełnego zrozumienia ryzyka systemowego, jakie może powodować.
