Definicja budżetowania ryzyka
Budżetowanie ryzyka to rodzaj alokacji portfela, w którym ryzyko portfela jest rozłożone na różne klasy aktywów w celu maksymalizacji całkowitych zwrotów z portfela przy jednoczesnym utrzymaniu całkowitego ryzyka portfela na minimalnym poziomie.
Najpowszechniejsze podejście do alokacji portfela opiera się na kapitale, tj. Jaka część kapitału powinna zostać przeznaczona na akcje, obligacje lub inne tego typu klasy aktywów. Na przykład, jeśli mam przy sobie 100 dolarów i zainwestuję 80 dolarów w akcje i 20 dolarów w obligacje, znamy alokację kapitału do każdej klasy aktywów, ale nie mamy pojęcia, jakie ilościowo ryzyko przypisaliśmy akcjom, a ile obligacjom. W budżetowaniu ryzyka inwestor musi najpierw obliczyć, jaką część całkowitego ryzyka portfela reprezentuje każda klasa aktywów, a następnie odwrócić obliczenie proporcji każdej klasy aktywów, aby zminimalizować całkowite ryzyko portfela.
Obliczanie budżetu ryzyka na przykładzie
Budżetowanie ryzyka składało się głównie z trzech etapów, tj. Pomiaru ryzyka, przypisania ryzyka i alokacji ryzyka.
Spójrzmy na przykład, aby zrozumieć, jak działa budżetowanie ryzyka. Załóżmy, że mamy dwie klasy aktywów X i Y o równych wagach i następujących pięciu wartościach zwracanych.
| X | Y | Zwroty z portfela |
| 4,00% | 6,00% | 5,00% |
| 6,00% | 3,00% | 4,50% |
| 8,00% | 5,00% | 6,50% |
| 9,00% | 11,00% | 10,00% |
| 11,00% | 12,00% | 11,50% |
Zwroty z portfela można łatwo obliczyć metodą średniej ważonej, uwzględniając wagi 50:50 (Wx, Wy) każdej klasy aktywów. Następnie obliczamy odchylenie standardowe (które jest miarą ryzyka lub zmienności) każdej klasy aktywów (σ x , σ y ) przy użyciu wbudowanej formuły. Obliczamy również korelację między dwiema klasami aktywów (Corr xy ) za pomocą wbudowanej formuły.
Dlatego obliczenie odchylenia standardowego portfela (σ p) przy użyciu poniższego wzoru można przeprowadzić w następujący sposób:
- σ p 2 = (Wx * σ x ) 2 + (Wy * σ y ) 2 + 2 * Wx * σ x * Wy * σ y * Corr xy
- = (50% * 2,42%) 2+ (50% * 3,50%) 2+ (2 * 50% * 50% * 2,42% * 3,50% * 0,752246166)) 0,5
- SD portfela = 2,775%
Celem budżetowania ryzyka jest zminimalizowanie ogólnego ryzyka portfela σ p poprzez zmianę wag portfela Wx i Wy.
Najbardziej oczywistym sposobem osiągnięcia tego jest zmniejszenie udziału najbardziej ryzykownych aktywów. Wpłynie to jednak na zwrot z portfela, ponieważ najbardziej ryzykowne aktywa często przynoszą najwyższy zwrot.
Aby rozwiązać ten problem, zamiast minimalizować odchylenie standardowe portfela, minimalizujemy współczynnik zwany współczynnikiem Sharpe'a, który jest określony następującym wzorem:
SR = (Rp - Rf) / σ p , gdzie Rp i Rf to odpowiednio całkowity zwrot z portfela i zwrot wolny od ryzyka.
Współczynnik Sharpe'a w uproszczony sposób oznacza zwrot na jednostkę ryzyka portfela. Dlatego minimalizujemy współczynnik Sharpe'a dla portfela (SR), zmieniając proporcje różnych klas aktywów.
W poniższej tabeli przedstawiono wartości dla różnych parametrów budżetowania ryzyka dla powyższego przykładu.
Dlatego obliczenie współczynnika Sharpe'a za pomocą powyższego wzoru jest następujące:
- = (7,5% -3%) / 2,775%
- Współczynnik Sharpe'a = 1,62
Rodzaje / składniki budżetowania ryzyka
W przeciwieństwie do budżetowania kapitałowego w modelach budżetowania ryzyka, możemy uwzględnić narażenie portfela na ryzyko na różne czynniki zewnętrzne, takie jak inflacja, wzrost gospodarczy, stopy procentowe i tak dalej. Aby przypisać budżety ryzyka do czynników zewnętrznych, inwestor musi ustalić relację między każdą klasą aktywów a czynnikami zewnętrznymi, a następnie po rozważeniu założeń dotyczących zmienności i korelacji między nimi można zbudować odpowiedni model ryzyka.
Ryzyko portfela można również rozłożyć na składniki aktywne i pasywne, podobnie jak w technice omówionej powyżej. Składnik pasywny jest generalnie odpowiednim punktem odniesienia, podczas gdy składnik aktywny reprezentuje ryzyko ponoszone przez zarządzającego funduszem zatrudnionego przez inwestora.
Na powyższym wykresie widzimy, że 95% ryzyka portfela wynika z zachowania poszczególnych klas aktywów, a 5% z zachowań zatrudnionych zarządzających funduszami.
Zalety
- Budżetowanie ryzyka pomaga inwestorowi zoptymalizować wyniki portfela, a jednocześnie utrzymać ryzyko, z którym jest zadowolony.
- Jest to potężna technika, ponieważ uwzględnia nie tylko klasy aktywów, ale także efekty korelacji różnych klas aktywów.
- Budżetowanie ryzyka może również uwzględniać wpływ czynnika zewnętrznego na portfel i jego interakcję z różnymi klasami aktywów, co nie jest możliwe w budżetowaniu kapitałowym.
Wady / ograniczenia
- Podstawowym ograniczeniem budżetowania ryzyka jest jego trudność operacyjna. Aktywne zarządzanie portfelem z wykorzystaniem budżetowania ryzyka wymaga ciągłych danych i analiz statystycznych.
- Po drugie, budżetowanie ryzyka wymaga specjalistycznej wiedzy technicznej, która jest bardzo trudna dla większości inwestorów detalicznych do zdobycia lub znalezienia czasu, a zatem metoda ta jest mniej akceptowalna wśród mas.
Wniosek
Budżetowanie ryzyka jest jedną z najnowszych metod optymalizacji portfela i ma być stosowane w połączeniu z bardziej rozpowszechnioną metodą budżetowania kapitałowego. Główną zaletą budżetowania ryzyka jest to, że pomaga inwestorowi dokładnie zrównoważyć ryzyko pomiędzy różnymi klasami aktywów, czynnikami zewnętrznymi i rolą aktywnego zarządzającego funduszem. Jednak do ustalenia korelacji między czynnikami zewnętrznymi a klasami aktywów potrzebna jest szczegółowa analiza, która, jeśli zostanie wykonana nieprawidłowo, może unieważnić cały model optymalizacji.
