Co to jest ustawa Williamsa?
Ustawa Williamsa powstała w 1968 roku w celu ochrony interesów akcjonariuszy poprzez stłumienie prób wrogiego przejęcia przez korporacyjnych rabusiów. Zgodnie z tą ustawą wrogi oferent musi ujawnić wszystkie potencjalnie krytyczne informacje prowizji od papierów wartościowych i giełdy, a także spółce wraz z oświadczeniem woli.
Jak to działa?
Kiedy firma chce przejąć inną firmę, musi wystosować wezwanie do firmy, która ma zostać przejęta. Firma może również skorzystać z tras zastępczych i może nabyć rozsądne poziomy udziałów, które są wystarczająco dobre, aby kontrolować akcjonariuszy.
Akt Williamsa zaczyna działać, gdy rozpoczyna się takie wydarzenie korporacyjne. Zgodnie z przepisami prawa spółka przejmująca lub korporacyjny raider mają obowiązek złożenia szczegółów wezwania w papierach wartościowych i prowizji giełdowej. Kopia ma zostać udostępniona docelowej firmie.
Ponadto ustawa wymaga ujawnienia wszelkich informacji dotyczących dostępnych informacji o wezwaniu. Muszą złożyć wezwanie po cenie, która jest wyższa od aktualnej ceny rynkowej docelowej firmy, około 15 do 20 procent.
Williams Act, sekcja 13 (d)
Zgodnie z sekcją ustawy Williamsa potencjalny nabywca korporacyjny musi złożyć dokument ujawniający zgodnie z Załącznikiem 13D do komisji papierów wartościowych i giełdy. Załącznik 13 d jest w zasadzie wariantem formularza dostępnego na stronie internetowej komisji papierów wartościowych i giełd. Potencjalny nabywca, firma lub osoba fizyczna posiadająca więcej niż 5 procent dowolnej klasy podmiotu notowanego na giełdzie, musi uzyskać dostęp do tego formularza z prowizji od papierów wartościowych i giełdy oraz musi go złożyć, aby spełnić wymogi regulacyjne.
Załącznik 13D jest określany jako raport dotyczący własności rzeczywistej. Harmonogram jest uważany za użyteczny środek, ponieważ udostępnia cenne informacje na temat struktury własności nowym i przyszłym właścicielom. Załącznik 13d zawierałby nazwę nabywcy, wielkość lub procent udziałów w spółce oraz zamiary inwestorów, którzy dokonali takiego zakupu, które zazwyczaj przekraczają 5 procent, a taki dokument musi złożyć w ciągu dziesięciu transakcji dni.
Rozszerzenie ustawy Williamsa
Najlepsi specjaliści i eksperci zalecali, aby ustawa Williamsa wymagała przeglądu i rozszerzenia, aby sprostać niekończącemu się procesowi ewolucji ładu korporacyjnego. Twierdzą, że ustawa była zgodna z XXI wiekiem, a przepisy szczegółowe są już nieaktualne jak na czasy współczesne. Informacje o fuzjach i udziałowcach są teraz łatwo dostępne dla akcjonariuszy, niezależnie od tego, czy są nowymi, czy obecnymi posiadaczami.
Dodatkowo nastąpiła znacząca zmiana w demografii akcjonariuszy. Nawet przepisy, które miały sprawiać, że wezwania były nieskuteczne, są niemal przestarzałe i w jakiś sposób nieskuteczne. Baza wiedzy akcjonariuszy wzrosła do prawie nowego poziomu i obecnie posiada gruntowną wiedzę na temat fuzji i przejęć. Ponadto pojawia się nowy segment akcjonariuszy, którzy aktywnie i wyraźnie realizują inwestycje.
Znaczenie
Williams Act jest niezbędny, ponieważ wygląda i działa na rzecz zaufania inwestorów. Harrison A. Williams, który był senatorem z New Jersey, zaproponował potrzebę wprowadzenia przepisów chroniących prawa inwestorów. Istniała potrzeba wprowadzenia prawa lub przepisów, które nakładałyby obowiązek ujawniania trywialnych informacji w odniesieniu do oferty przejęcia.
Prawo nakazało oferentom złożenie wszystkich istotnych informacji związanych z ofertą do prowizji od papierów wartościowych i giełdy oraz udostępnienie ich kopii spółce przejmowanej. Zgłoszenie powinno zawierać warunki i warunki ofertowe, plany oferenta wobec organizacji oraz źródła środków, które oferent wykorzystał do przejęcia organizacji.
Ustawa ma krytyczne znaczenie w tym sensie, że przed jej zastosowaniem na akcjonariuszy wywierano presję, aby przyjęli ofertę w wyznaczonym terminie. Znajdowali się w sytuacji, czy zaakceptują warunki oferty, czy też nie i jaka będzie przyszłość biznesu po ich przyjęciu. Ustawa chroniła inwestorów przed nadmiernym przymusem i wprowadzającymi w błąd oświadczeniami lub informacjami.
Zalety
- Oswaja próby wrogiego przejęcia przez korporacyjnego rabusia.
- Sprawia, że proces nabywania akcji jest otwarty i przejrzysty, ponieważ korporacyjny raider musi złożyć formularz ujawnienia informacji i wszystkie ujawnienia dla firmy oraz prowizji od papierów wartościowych i giełdy.
- Chroni interesy akcjonariusza.
- Daje to akcjonariuszowi rozsądny czas na podjęcie decyzji, czy zechce podjąć ofertę, czy nie.
- Dodatkowo zapewnia najwyższemu kierownictwu rozsądny czas na przyjęcie oferty, czy nie.
