Co to jest strategia zarządzania przyszłością?
Strategia zarządzanych kontraktów futures jest częścią opcjonalnej strategii futures, która jest obsługiwana na koncie zarządzanych kontraktów futures przez zewnętrznego eksperta, który wykorzystuje kontrakty futures w swoich ogólnych inwestycjach do zarządzania funduszami właścicieli, a tym samym zmniejsza różne ryzyko podmiotu gospodarczego.
Wyjaśnienie
Zarządzany rachunek kontraktów futures lub zarządzany fundusz kontraktów futures to rodzaj alternatywnej inwestycji, za pośrednictwem której obrót na rynku kontraktów terminowych jest zarządzany przez inną osobę lub podmiot zamiast właścicieli funduszu. Konta te niekoniecznie są ograniczone do pul towarów i są obsługiwane przez doradców ds. Handlu towarami (CTA) lub doradców ds. Puli towarów (CPO), które są ogólnie regulowane w USA przez Komisję ds. oferują usługi dla ogółu społeczeństwa. Fundusze te mogą zajmować pozycje kupna (długa) lub sprzedaży (krótka) w kontraktach futures i opcjach na towary (bawełna, kawa, kakao, cukier), stopy procentowe, akcje (kontrakty terminowe na S&P, kontrakty terminowe FTSE) i rynki walutowe.
Źródło : Arrow Funds
Zarządzane kontrakty terminowe to jeden z najstarszych stylów funduszy hedgingowych, istniejący od trzech dekad. CTA muszą przejść weryfikację FBI, która musi być aktualizowana co roku i weryfikowana przez NFA.
Sprawdź także strategie funduszy hedgingowych
źródło: Arrow Funds
Strategie i podejścia w ramach „managed futures” są bardzo zróżnicowane. Jedną wspólną cechą łączącą jest to, że ci menedżerowie prowadzą transakcje na wysoce płynnych, regulowanych instrumentach giełdowych i rynkach walutowych. Pozwala to na codzienną „wycenę rynkową” portfela.
- Trend podążający za opracowanymi przez CTA algorytmami do wychwytywania i utrzymywania długoterminowych trendów na rynkach, które mogą trwać od kilku tygodni do roku. Korzystają z zastrzeżonych technicznych lub fundamentalnych systemów transakcyjnych lub kombinacji obu.
- Podejścia Countertrend próbują wykorzystać dramatyczne i szybkie zmiany, które mają miejsce w takich długoterminowych trendach.
Korzyści z zarządzanych kontraktów futures
Jedną z korzyści z włączenia zarządzanych kontraktów futures do portfela jest zmniejszenie ryzyka poprzez dywersyfikację portfela za pomocą niskiej lub ujemnej korelacji między grupami aktywów. Jako klasa aktywów, zarządzane programy futures są nieskorelowane z akcjami i obligacjami. Na przykład, w okresach presji inflacyjnej, inwestowanie w zarządzane kontrakty terminowe typu futures, w ramach których handluje się towarami i walutami, może stanowić przeciwwagę dla strat, które mogą wystąpić na rynku akcji i obligacji. Jeśli akcje i obligacje osiągają gorsze wyniki w scenariuszach inflacyjnych, zarządzane kontrakty futures mogą osiągać lepsze wyniki w tych samych warunkach rynkowych. Łączenie zarządzanych kontraktów futures z innymi klasami aktywów może z czasem poprawić zwroty portfela skorygowane o ryzyko.
Korzyści z Managed Futures można podsumować w następujący sposób:
- Potencjał zwrotu na rynkach wzrostowych i spadkowych dzięki elastyczności zajmowania długich i krótkich pozycji, co pozwala na zysk zarówno na rynkach rosnących, jak i spadających.
- Nie - korelacja z tradycyjnymi inwestycjami, takimi jak akcje i obligacje.
- Zwiększona dywersyfikacja portfela.
Wada zarządzanych strategii przyszłości
Pomimo tych korzyści istnieją pewne wady zarządzanych strategii futures:
- Zwroty mogą być odchylone w górę: Zwroty dla indeksów menedżerów CTA są zwykle odchylane w górę ze względu na dobrowolny charakter samoopisywania wyników. CTA z mniej imponującą wydajnością przez dłuższy czas rzadziej zgłasza niekorzystne zwroty do takich baz danych, w wyniku czego indeks zawiera głównie imponującą wydajność.
- Brak naturalnej miary: inne klasy aktywów, takie jak akcje lub obligacje, mają naturalny punkt odniesienia dla sprawozdawczości wyników. Wskaźniki porównawcze ważone kapitalizacją rynkową dla tradycyjnych inwestycji matematycznie reprezentują średni zwrot mający zastosowanie do inwestorów. Takie zagregowane miary wyników są trudne do zastosowania w przypadku zarządzanych kontraktów futures.
- CTA są znane z bardzo wysokich opłat za swoje usługi. Generalnie struktura opłat jest podobna do struktury funduszu hedgingowego stosującego strukturę 2/20 (2% opłaty za zarządzanie i 20% opłaty za wyniki w przypadku osiągnięcia wysokiego poziomu wody)
Mocne i słabe strony strategii
Podczas gdy uznaniowi menedżerowie CTA nadal istnieją, większość zarządzanych doradców handlowych w zakresie kontraktów terminowych obejmuje strategie, które opierają się na systematycznych, skomputeryzowanych podejściach do generowania decyzji rynkowych. Teoretycznie, systematyczne strategie handlowe mają na celu wyeliminowanie jakiejkolwiek szansy na wygenerowanie alfa. Jednak decyzje inwestycyjne mają pewne mocne i słabe strony związane ze strategiami systemowymi:
Silne strony
- Decyzje są określane przez modele komputerowe, które pomagają w utrzymaniu spójnego i zdyscyplinowanego podejścia do inwestycji poprzez usuwanie przeszkód emocjonalnych i poleganie na dyskrecji menedżera.
- Umożliwia analizę historyczną danych cenowych w celu badania, opracowywania i testowania strategii, tak aby można było określić ilościowo wyniki w powtarzalnym procesie i przeprowadzić badania w celu poprawy spójności.
- Budowa portfela z wykorzystaniem różnych rynków i sektorów w celu zwiększenia dywersyfikacji.
- Inwestowanie w sposób pasywny zmniejsza wpływ niektórych tradycyjnych przeszkód związanych z inwestowaniem w CTA. Zmniejsza również obciążenie związane ze znajdowaniem i monitorowaniem najlepszych menedżerów CTA.
Słabość
- Handel oparty na systemie nie jest w stanie dostosować się do wiadomości lub środowisk, które różnią się od poprzednich środowisk, z których początkowo wywodzą się modele.
- Wysokość pobieranych opłat jest bardzo wysoka, co niekoniecznie musi równoważyć skutki ewentualnych awarii, które mogą być spowodowane niestabilnymi warunkami.
Miary ryzyka zarządzanych kontraktów terminowych
Zarządzanie ryzykiem jest często postrzegane jako kluczowy sukces strategii CTA. Portfel futures jest tworzony poprzez zajmowanie pozycji / ekspozycji w kontraktach futures na różnych rynkach.
Prostym sposobem określenia rozmiaru pozycji jest poniższe równanie:
Wielkość portfela = współczynnik skalowania portfela * (przekonanie rynkowe * alokacja ryzyka rynkowego) / zmienność rynku
Przekonanie rynkowe określa kierunek (kup lub sprzedaj) i poziom zaufania każdego rynku. Alokacja ryzyka rynkowego to wielkość ryzyka przypisanego do danego rynku lub branży. Biorąc pod uwagę te czynniki, każda pozycja w liczbie kontraktów jest określana przez wielkość zmienności na każdym rynku. Na przykład, jeśli sól jest mniej lotna, a ropa wysoce niestabilna, zajęta pozycja będzie mniejsza, a wszystkie inne aspekty pozostaną takie same.
W przypadku wielu konstrukcji portfolio CTA można uprościć do 3-etapowego procesu, który można wyświetlić za pomocą poniższego diagramu:
źródło: caia.org
Jeżeli proces budowy portfela zostanie uproszczony do powyższych etapów, to etap pierwszy jest przekonaniem Modelowym, natomiast etapy drugi i trzeci wskazują na zarządzanie ryzykiem.
Zarządzanie ryzykiem zarządzanych kontraktów terminowych
Gdy pierwszy etap zostanie oddzielony od zarządzania ryzykiem i utrzymany na stałym poziomie, decyzje dotyczące zarządzania ryzykiem mogą zostać odizolowane w celu stworzenia czynników opartych na zarządzaniu ryzykiem. Proces zarządzania ryzykiem jest uzależniony od następujących czynników:
- Czynnik płynności mierzy efekt alokacji stosunkowo większego ryzyka na wysoce płynne rynki, takie jak rynki pieniężne. Płynność jest określana przez wolumen i zmienność na każdym rynku. Jeśli chodzi o czynnik płynności, alokacja ryzyka na rynkach będzie bardziej skłaniała się w kierunku rynków płynnych. Kiedy ten czynnik wskazuje na dodatnią stopę zwrotu, oznacza to, że portfel, który alokuje większe ryzyko na bardziej płynne rynki, przewyższa portfel o równym ryzyku dolarowym.
- Współczynnik korelacji mierzy wpływ uwzględnienia korelacji w procesie alokacji ryzyka. Alokacja ta jest określana poprzez ranking rynków na podstawie ich „wkładu korelacji” dla każdego rynku. Kiedy rynek jest silnie skorelowany z wieloma innymi rynkami, ale rynki początkowe nie znajdują się w pozycji kompensującej, przypisuje się mu mniejsze ryzyko. Chodzi o to, że jeśli jeden rynek spada, drugi rynek powinien być w stanie to zrekompensować. Gdy zwroty współczynnika korelacji są dodatnie, oznacza to, że portfel uwzględniający korelację w alokacji ryzyka ma lepsze wyniki niż portfel o równym ryzyku dolarowym.
- Współczynnik zmienności mierzy efekt wolniejszej reakcji na zmiany zmienności rynkowej poprzez „zmienność rynku”, o której mowa w powyższym równaniu. Strategia będzie generalnie obejmowała trzymiesięczny okres retrospektywny, co oznacza, że zmienność będzie analizowana w przeszłości, powiedzmy 3-6 miesięcy. Dodatnia stopa zwrotu dla tego czynnika oznacza, że w tym przedziale czasowym portfel z wolniejszą korektą z tytułu zmienności przewyższa poziom bazowy.
- Współczynnik wydajności mierzy efekt ponownej alokacji ryzyka w oparciu o ograniczenia zdolności. Ten czynnik porównuje wyniki portfela, którego kapitał obraca się za 20 miliardów dolarów, ze strategią podstawową, w której kapitał obraca się na poziomie 5 miliardów dolarów. Ten sam cel zmienności, limity i ograniczenia są stosowane do każdej ze strategii o wartości 5 i 20 mld USD, z wyjątkiem kilku z tych limitów, które są bardziej wiążące dla większego portfela. W odpowiedzi na te limity, większy portfel przeniesie ryzyko na inne pozycje, aby osiągnąć całkowity cel ryzyka. Gdy zwroty współczynnika mocy są dodatnie, oznacza to, że portfel powinien osiągać lepsze wyniki niż portfel bazowy.
Dla każdego indywidualnego czynnika wpływ każdego aspektu zarządzania ryzykiem można mierzyć na zbiorze uwzględnionych rynków (akcje, towary, stały dochód i waluta).
Poniższa tabela przedstawia statystyki wyników dla strategii wzorcowej i powyższych czynników zarządzania ryzykiem.
| Czynniki zarządzania ryzykiem | Oznaczać (%) | Mediana (%) | Odchylenie standardowe (%) | Sharpe | Krzywy | Maksymalna wypłata (%) |
| Linia bazowa | 10.33 | 13.01 | 13.10 | 0,74 | -0,39 | 27,58 |
| Płynność | 0,23 | 0.18 | 1.11 | 0.19 | 0.12 | 6.88 |
| Korelacja | 0,23 | -0,15 | 1.45 | 0.16 | 0,26 | 4.85 |
| Zmienność | -0,08 | -0,18 | 0.94 | -0.06 | 0,40 | 6.22 |
| Pojemność | -0,94 | -1,01 | 2.85 | -0,30 | 0,06 | 26.38 |
Od 2001 r. Zwroty współczynników płynności i korelacji były średnio dodatnie, podczas gdy zmienność i zdolności produkcyjne wykazywały tendencję spadkową. Współczynnik wydajności ma najbardziej ujemny zrealizowany współczynnik Sharpe'a w tym okresie, wskazujący na realokację ryzyka z powodu ograniczeń zdolności produkcyjnych, które są gorsze od strategii bazowej o średnio 0,94% rocznie w latach 2001-2015.
Współczynnik korelacji stał się bardziej dodatni po 2008 r., Chociaż element zmienności nadal istnieje, co sugeruje, że dostosowanie ryzyka do korelacji poprawiłoby wyniki portfela po 2008 r. Czynnik płynności był dodatni przed 2005 r. I ponownie po 2011 r. Wydaje się, że istnieją pewne okresy, w których portfel o ograniczonej zdolności produkcyjnej osiąga gorsze wyniki lub przewyższa docelową strategię bazową (handel za 5 mld USD). Sugeruje to, że narażenie na ograniczenia wydajności może spowodować, że wyniki odbiegają od strategii podstawowej.
Współczynnik Sharpe'a
Współczynnik Sharpe'a jest miarą obliczania zwrotu skorygowanego o ryzyko i stał się branżowym standardem dla takich obliczeń. Oblicza się go za pomocą poniższych wzorów:
Współczynnik Sharpe'a = (średni zwrot z portfela - stopa wolna od ryzyka) / odchylenie standardowe zwrotu z portfela
Degradacja to okres ujemnych pozycji, tj. Procentowa zmiana NAV pomiędzy wysokim szczytem a kolejnym dołkiem. Uwzględnia skumulowane straty w czasie, tj. Wielookresowe miary ryzyka. Wypłata niekoniecznie jest oznaką niepokoju, ale jest ściśle związana z faktem, że rynki nie zawsze wykazują tendencje i ogólnie oczekuje się, że zarządzane programy futures będą generować dodatnie zwroty w takich okresach.
Maksymalna wypłata to najgorszy scenariusz, z którym menedżer CTA najczęściej doświadczał przez określony czas od momentu powstania. W celu prawidłowej oceny należy wprowadzić poprawki w celu uwzględnienia długości toru, częstotliwości pomiarów i zmienności aktywów.
Stosunek Calmara
Współczynnik Calmar został opracowany jako alternatywa dla wskaźnika Sharpe'a, o którym wiadomo, że ma swoje własne wady. Współczynnik ten służy do oceny zwrotu z jednego okresu w stosunku do maksymalnej wypłaty, jaką program odnotował w wymienionym okresie.
Współczynnik Calmar = (roczny zwrot t) / (maksymalna wypłata t)
Wysoki współczynnik Calmara wskazuje, że przy danym rocznym dochodzie menedżer osiągnął niską wypłatę.
Wniosek
Strategia zarządzanych kontraktów futures Zarządzane kontrakty futures są częścią alternatywnej strategii inwestycyjnej, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, dzięki której profesjonalni zarządzający portfelami szeroko wykorzystują kontrakty futures jako część swojej ogólnej strategii inwestycyjnej. Takie strategie pomagają w ograniczaniu ryzyka portfela, które jest trudne do osiągnięcia pośrednich inwestycji kapitałowych.
Posiadanie większej ilości informacji nigdy nie boli i może pomóc uniknąć inwestowania w programy CTA, które nie są zgodne z celami inwestycyjnymi lub tolerancją ryzyka, co jest ważną kwestią przed zainwestowaniem w jakiekolwiek osoby zarządzające pieniędzmi. Jednak biorąc pod uwagę należytą staranność w zakresie ryzyka inwestycyjnego, zarządzane kontrakty terminowe typu futures mogą stanowić realne alternatywne narzędzie inwestycyjne dla małych inwestorów pragnących zdywersyfikować swoje portfele, tym samym rozkładając ryzyko.
Polecane artykuły
- Kontrakty terminowe na waluty
- Co to są kontrakty terminowe na obligacje?
- Różnice terminowe i futures
- Menedżer portfela Znaczenie
