Różnica między komandytariuszami (LP) a generalnymi partnerami (GP)
Partnerzy komandytowi (LP) to ci, którzy zaaranżowali i zainwestowali kapitał dla funduszu venture capital, ale tak naprawdę nie przejmują się codziennym utrzymaniem funduszu venture capital, podczas gdy General Partners (GP) to profesjonaliści inwestycyjni, na których spoczywa odpowiedzialność za decyzje dotyczące przedsięwzięć, które mają być zainwestowane.
Wiele instytucji i osób o wysokiej wartości netto ma w ręku mnóstwo funduszy, z których chcą uzyskać wyższe oczekiwane zwroty. Tradycyjne metody nie są w stanie zapewnić im oczekiwanego zwrotu, więc aby uzyskać lepszy zwrot z inwestycji, inwestują w firmy prywatne lub publiczne, które stały się prywatne.
Inwestorzy ci nie dokonują takich inwestycji bezpośrednio. Dokonują tej inwestycji za pośrednictwem funduszu private equity.
Jak działa firma Private Equity?
Aby zrozumieć koncepcję komandytariuszy (LP) i komplementariuszy (GP), konieczne jest poznanie sposobu działania PE.
Kiedy firma PE zostanie założona, będzie miała Inwestorów, którzy zainwestowali swoje pieniądze. Każda firma PE miałaby więcej niż jeden fundusz.
Np. Carlyle, znana na całym świecie firma PE, zarządza kilkoma funduszami. Należą do nich Global Energy and Power, Asia Buyout, Europe Technology, Carlyle Power Partners itp.
Życie funduszu PE może trwać nawet dziesięć lat. Generalnie w ciągu tych dziesięciu lat fundusze private equity realizują od 15 do 25 różnych rodzajów inwestycji. W większości przypadków jedna konkretna inwestycja nie przekroczy więcej niż 10% całkowitych zobowiązań funduszu.
Inwestorzy, którzy zainwestowali w fundusz, byliby znani jako Limited Partners (LP), a firma PE byłaby znana jako General Partner (GP). Zasadniczo struktura firmy PE wygląda tak.
Kim są komandytariusze lub LP?
Zewnętrzni inwestorzy w fundusze PE są znani jako komandytariusze (LP). Dzieje się tak, ponieważ ich całkowita odpowiedzialność jest ograniczona do wysokości zainwestowanego kapitału
źródło: forentis.com
Nie każdy może zainwestować w firmę PE. Generalnie inwestorzy, którzy mają możliwość postawienia 250 000 USD lub więcej, mogą inwestować w PE Firm. Dlatego LP generalnie miałby inwestorów, takich jak fundusze emerytalne, związki zawodowe, firmy ubezpieczeniowe, fundusze uniwersyteckie, duże zamożne rodziny lub osoby prywatne, fundacje itp. Prywatne i publiczne fundusze emerytalne, fundusze uniwersyteckie i fundacje stanowią 70% pieniędzy w 100 największych firm private-equity, a pozostałe 30% należy do HNWI, towarzystw ubezpieczeniowych i bankowych.
Czy to oznacza, że zwykli ludzie w ogóle nie mogą inwestować w fundusze? Cóż, teraz wszystko zaczęło się zmieniać. Tradycyjni zarządzający funduszami private equity, tacy jak KKR, oferują obecnie możliwości inwestowania za znacznie niższą kwotę niż zaledwie 10 000 USD.
Canada Pension Plan Investment Board, Teacher Retirement System of Texas, Washington State Board Investment oraz Virginia Retirement Board to tylko kilka przykładów dużych inwestorów (komandytariuszy) na całym świecie, którzy zainwestowali w fundusze private equity.
Dlatego LP zaangażowałby kapitał w firmę private equity i zażądał zwrotu za to. W przeszłości private equity radził sobie znacznie lepiej niż rynki publiczne.
Zgodnie z dostępnymi danymi, od kwietnia 1986 r. Do grudnia 2015 r. Amerykański indeks private equity firmy Cambridge Associates dał swoim inwestorom 13,4 procent rocznie po odliczeniu opłat, z odchyleniem standardowym na poziomie 9,4 procent. Był to najdłuższy okres, dla którego dostępne są obecnie dane, podczas gdy indeks Russell 3000 w tym samym okresie zwracał 9,9 procent rocznie, przy odchyleniu standardowym wynoszącym 16,7 procent (z uwzględnieniem dywidend).
źródło: Bloomberg.com
Komandytariusze po prostu inwestują swoje pieniądze; nie są zaangażowani w zarządzanie funduszami. Za zarządzanie odpowiada komplementariusz.
Kim jest General Partner (GP)?
Jeśli fundusz zostanie utworzony, to nieświadomie potrzebujesz osoby, która będzie nim zarządzać. Robi to Partner Generalny (GP). Wszystkie decyzje dotyczące funduszu PE podejmuje GP. Odpowiadają również za zarządzanie portfelem funduszu, który będzie zawierał wszystkie inwestycje funduszu.
źródło: forentis.com
Komplementariusz jest opłacany w formie opłaty za zarządzanie lub może to być wynagrodzenie. Opłata za zarządzanie to nic innego jak procent całkowitej kwoty kapitału funduszu. Ten odsetek jest stały i nie jest elastyczny. Ogólnie rzecz biorąc, opłata ta wynosi od 1% do 2% rocznie zaangażowanego kapitału.
Na przykład, jeśli aktywa w zarządzaniu wynoszą 100 miliardów dolarów, wówczas 2% opłata za zarządzanie wyniosłaby 2 miliardy dolarów. Opłaty te są wykorzystywane do celów administracyjnych i pokrywają wydatki, takie jak pensje, opłaty transakcyjne płacone bankom inwestycyjnym, konsultantom, koszty podróży itp.
źródło: forentis.com
W jaki sposób General Partners lub GP zarabiają tak dużo?
GP, taki jak Henry Kravis z KKR i Stephen Schwarzman z Blackstone, zarobił w ciągu jednego roku niewiarygodne pół miliarda dolarów.
Odpowiedzią jest wodospad dystrybucji zwrotów.
Komplementariusz oprócz swoich pensji zarabia również na oprocentowaniu lub carry. Zatem jest to procent zysków, który finansuje zyski z inwestycji. Na przykład, jeśli firma zostanie kupiona za 100 miliardów dolarów i sprzedana za 300 miliardów dolarów, zysk wyniesie 200 miliardów dolarów. Przeniesione odsetki opierałyby się na tych 200 mld dolarów.
Inną nazwą odsetek przewożonych jest opłata za wyniki. Przeniesione odsetki lub opłata za wyniki to opłata naliczana na podstawie całkowitej kwoty zysków wypracowanych przez fundusz. Innymi słowy, opłata za wyniki to udział w zyskach netto funduszu, który ma zostać wypłacony Komplementariuszowi.
źródło: forentis.com
Czyli w powyższym przykładzie byłoby to (200 mld $ x 20% czyli 40 mld $), a reszta trafi do inwestora.
W związku z tym opłata za wyniki dotyczy również komplementariusza przenoszonego przez inwestorów, ponieważ otrzymują oni udział w zyskach, który nie jest równy zaangażowaniu kapitałowemu w fundusz. GP przeznaczy tylko 1-5% kapitału funduszu, ale zatrzyma 20% zysku.
Przykład noszonych odsetek
Zrozummy to bardziej na przykładzie
Powiedzmy, że firma PE o nazwie AYZ zbiera fundusz 900 mln USD, z tego 860 mln USD pochodzi od partnerów komandytowych, a pozostałe 40 mln USD pochodzi od komplementariusza. Więc GP przekazał tylko 5% do funduszu.
GP, po otrzymaniu środków, zainwestowałby cały kapitał w przejmowanie spółek. Minęło kilka lat; opuszczają wszystkie swoje spółki portfelowe za łączną kwotę 2 mld USD. Płyty LP jako pierwsze otrzymują z powrotem 860 milionów dolarów - to zwrot ich kapitału. To pozostawia 1,14 miliarda dolarów i dzieli się 80/20 między LP i GP. Tak więc LP otrzymają 912 mln $, a GP 228 mln $. Więc GP zainwestował na początku 40 milionów dolarów, ale odzyskał 200 milionów dolarów zysków. W ten sposób GP osiągnął 5-krotny zwrot z tego funduszu.
Czasami udział procentowy ma formę kapitału własnego.
Gdy odsetki przenoszone mają formę kapitału, wówczas odsetki w funduszu byłyby wypłacane GP jako akcje. Udział w kapitale jest oparty na wkładzie kapitałowym każdego komandytariusza, przy czym pewien procent tych udziałów jest przypisywany komplementariuszowi. Ogólnie odsetek ten wynosi 20%. Akcje Carry mają przeważnie wieloletni okres nabywania uprawnień, który śledzi dokonane inwestycje.
Wartość przeniesienia kapitału jest dzielona między kadrę kierowniczą wyższego szczebla pracującą w firmie private equity. Istnieje wiele interesujących smaków, więc dokładne porównanie dwóch różnych opakowań transportowych jest często trudne.
Opłaty za wyniki motywują firmy private equity do generowania wyższych zwrotów. Tak pobierane opłaty są zgodne z interesami komplementariusza i jego PW.
Jaka jest stopa przeszkody?
Wiele firm PE dopuszcza opłatę za wyniki po stawce progowej. Zatem komplementariusz otrzyma przeniesienie, czyli prowizję za wyniki, tylko wtedy, gdy fundusz będzie w stanie osiągnąć zyski powyżej określonej progowej stopy zwrotu.
W związku z tym stopa progowa to minimalny zwrot, który należy osiągnąć, zanim zysk zostanie podzielony zgodnie z umową dotyczącą przeniesionych odsetek.
- Fundusze mają progową stopę zwrotu, tak więc fundusz przekazuje GP prowizję za wyniki dopiero po osiągnięciu minimalnego, wcześniej uzgodnionego zysku.
- Zatem stopa progowa wynosząca 15% oznacza, że fundusz private equity musi osiągnąć zwrot w wysokości co najmniej 15%, zanim zyski zostaną podzielone zgodnie z umową dotyczącą przenoszonych odsetek.
- W branży PE najbardziej rozpowszechniona struktura opłat jest powszechnie określana jako „2 i 20”, przy czym opłata za zarządzanie w wysokości 2% jest pobierana od zarządzanych aktywów lub całkowitego zaangażowanego kapitału. Opłata za wyniki w wysokości 20% naliczana jest od zysków funduszu.
- Aby to zrozumieć, weźmy ten przykład, jeśli komandytariusze uzyskają preferowany zwrot w wysokości 10%, a partnerstwo zapewni zwrot w wysokości 25%, lekarz ogólny otrzyma 20% z 15% dostarczonego przyrostowego zwrotu.
- W przypadku nieosiągnięcia progu zwrotu, zarządzający funduszami private equity nie otrzymają udziału w zysku (odsetki przeniesione).
- Zyski dla wymaganej stopy procentowej są obliczane dla wyników jako całości. Dotyczy to całej zainwestowanej kwoty, która może wynosić 5–10 transakcji w ciągu roku, a nie transakcji na zasadzie transakcji.
Dlaczego utrzymuje się ten minimalny wskaźnik?
Kiedy komandytariusz inwestuje w prywatny zwrot, podejmuje większe ryzyko niż ryzyko, które podjąłby inwestując na normalnych rynkach lub w indeks giełdowy. Ryzyko jest wyższe niż ryzyko rynkowe, dlatego przed podzieleniem się zyskiem z Komplementariuszem żądają stopy progowej.
Kiedy struktura funduszy obejmuje Floor?
Niektóre fundusze mają strukturę „dolną”. W tego rodzaju konfiguracji odsetki przenoszone byłyby alokowane tylko wtedy, gdy zyski netto przewyższają wymaganą stopę zwrotu. Ten rodzaj porozumienia nie zawiera przepisu, w którym GP może później nadrobić zaległości, dlatego też jest on zdecydowanie przeciwny przez General Partners.
Czy ta opłata za wyniki dotyczy tylko GP?
Co ciekawe, niewiele zespołów private equity otrzymuje pełne pieniądze na swoim przeniesieniu. Dzieje się tak, ponieważ emerytowani partnerzy również często mają prawo do udziału w posiadaniu. Podział ten odbywa się w momencie, gdy fundusze PE kupują udział partnera przechodzącego na emeryturę w funduszu w momencie przejścia na emeryturę. To porozumienie obowiązuje przez pewien czas po ich przejściu na emeryturę. Firmy private equity mogą zapłacić znaczną kwotę przeniesienia w zależności od sytuacji. Jeśli więc nastąpi wydzielenie firmy lub jej własność, albo jeśli firma ma udziałowców mniejszościowych, wypłata wynosi nawet 10-50%.
Co to jest Escrow i Claw-Back?
- Wielu komandytariuszy żąda zawarcia umowy escrow i „clawback”. Powodem tego jest zapewnienie, że wszelkie przedterminowe nadpłaty zostaną zwrócone, jeśli fundusze będą ogólnie gorsze.
- Na przykład, jeśli komandytariusze oczekują 15% rocznego zwrotu, a fundusz zwraca tylko 10% w okresie. W tym scenariuszu część przeniesienia zapłacona komplementariuszowi zostałaby zwrócona w celu pokrycia niedoboru.
- Ta klauzula o wycofaniu, gdy zostanie dodana do innych ryzyk podejmowanych przez komplementariusza, prowadzi do uzasadnienia branży PE, że odsetki nie są wynagrodzeniem; zamiast tego jest to ryzykowny zwrot z inwestycji, który jest płatny tylko wtedy, gdy osiągnięty zostanie wymagany poziom wyników.
- Jednak wycofania są trudne do wyegzekwowania. Trudność pojawia się, gdy odbiorcy przeniesień odchodzą z firmy lub gdy doświadczyli poważnych problemów finansowych.
- Na przykład stracili wszystkie swoje przeniesienia z powodu jednej złej inwestycji, która następnie przyniosła ogromne straty lub gdy wykorzystali swój carry, aby zapłacić za ugodę.
Noś konstrukcje z całego świata
- Z przeprowadzonych badań wynika, że generalnie komandytariuszy z siedzibą w Stanach Zjednoczonych jest więcej, gdzie zwroty są często większe niż w innych krajach. W Stanach Zjednoczonych przeniesienie opiera się na zasadzie transakcji z obowiązującymi przepisami dotyczącymi depozytu i wycofania.
- Z drugiej strony Europa zasadniczo stosuje podejście oparte na całości funduszy. W tym przypadku partnerzy zarządzający otrzymują swój udział w zyskach po tym, jak inwestorzy otrzymają kapitał i zwrot z wykorzystanego kapitału. Czasami niektórzy inwestorzy europejscy nie zezwalają na przeniesienie własności przez pewne warunki funduszu, na przykład 5 lat.
- W Australii private equity jest zdominowane przez kilku komandytariuszy, którzy dążą do konserwatywnych warunków przenoszenia. Jest dość podobny do modelu europejskiego. W Australii te fundusze, które w przeszłości osiągały zyskowne wyniki, które są również spójne, mogą negocjować korzystne warunki przeniesienia, w przeciwieństwie do innych.
- Jeśli chodzi o region Azji i Pacyfiku, większość z nich ma mechanizm wycofania GP, wymagający od lekarza GP zwrotu wszelkich nadwyżek przenoszonych odsetek, które mógł otrzymać, pod koniec życia funduszu, jak wspomniano powyżej.
Komplementariusze są podstawą funduszu PE. Są w stanie uzyskać lepsze warunki i zaangażowanie kapitałowe, gdy zapewniają dobre zwroty lub gdy rynki cieszą się hossą. Jednocześnie komandytariusze osiągają lepsze warunki, gdy rynki są niekorzystne lub znajdują się w fazie spadkowej, jak w latach 2008-2009, czyli po kryzysie finansowym.
Po latach 2008-2009 zmieniła się mechanika funduszy PE. Zgodnie z trendami, LP zaczęli preferować ograniczone relacje z lekarzem rodzinnym. Zaczęli eliminować nieskutecznych lekarzy pierwszego kontaktu.
Biorąc więc pod uwagę przyszłość, w której moglibyśmy zobaczyć znaczną preferencję w zakresie koncentracji lekarzy pierwszego kontaktu i zmniejszenie ogólnej liczby finansowanych lekarzy, oczekuje się, że dynamika mocy LP / GP zmieni się w kierunku wybranej liczby „osiągających” lekarzy ogólnych, którzy byliby w stanie dowodzić opłaty i warunki.
Powiązane artykuły
- Możliwości wyjścia z funduszy private equity w Rosji
- Private Equity w Indiach
- Venture Capital a Private Equity
- Książki private equity (trzeba przeczytać)
