Definicja Ustawy Antymonopolowej Shermana
Sherman Antitrust Act odnosi się do ustawodawstwa uchwalonego przez Kongres USA w celu zwalczania tendencji monopolistycznych, które ograniczały konkurencję i zakłócały handel i handel. Akt nosi imię ówczesnego senatora USA Johna Shermana z Ohio. Ustawa zabrania celowych lub nieorganicznych prób uczynienia konkurencji nieuczciwą, ale nie ogranicza rozwoju organicznego ani monopoli tworzonych w sposób autentyczny.
Cel, powód
Głównym celem ustawy było zapewnienie równych szans wszystkim graczom na rynku, tak aby nikt nie odnosił korzyści ani nie odnosił korzyści z ukrycia się za ówczesnym prawem. Miał na celu zniszczenie zaufania tamtych czasów, które powstało specjalnie po to, by uczynić konkurencję nieuczciwą i spróbować zmonopolizować rynek.
Ustawa nie tylko przedawniła dawny trust, ale także zabraniała wszelkich prób ograniczenia konkurencji, ograniczenia produkcji lub stałej ceny.
Sekcje ustawy Sherman Antitrust Act
Ustawa antymonopolowa Shermana składa się z trzech części:
Sekcja 1 - Trusty itp. W ograniczaniu handlu nielegalne.
Każdy kontrakt, połączenie w formie powiernictwa lub w inny sposób, lub spisek w celu ograniczenia handlu lub handlu między kilkoma państwami lub z obcymi narodami, jest uznawany za nielegalny.
Ta sekcja zabrania działalności prowadzącej do zmiany cen, zmowy przetargowej itp., Która ma wpływ na organiczny charakter handlu.
Sekcja 2 - Monopolizacja handlu przestępstwem
Każdy, kto będzie monopolizował lub usiłował zmonopolizować, łączyć się lub konspirować z jakąkolwiek inną osobą lub osobami, aby zmonopolizować jakąkolwiek część handlu lub handlu między kilkoma państwami lub z obcymi narodami, będzie uznany za winnego przestępstwa.
Rozdział 2 dotyczy kwestii monopolizacji w nieuczciwy sposób i promowania działań antykonkurencyjnych.
Sekcja 3 - Rozszerza zalecenia i wytyczne sekcji 1 na terytoria Stanów Zjednoczonych.
Historia ustawy antytrustowej Shermana
Pod koniec 1800 roku Stany Zjednoczone stały się jednym z największych producentów towarów na świecie. Wielu przemysłowców jechało na końcu rewolucji przemysłowej, tworząc gigantyczne firmy i monopole w swoich sektorach, takich jak ropa, stal itp.
Ale wkrótce opinia publiczna, a także organy regulacyjne, doświadczyły nadużyć tych monopoli w zakresie cen i dostaw towarów, złych warunków pracy i niższych wynagrodzeń. Ludzie obawiali się dominacji na rynku takich firm jak Standard Oil i ich działań uniemożliwiających organizowanie się konkurencji.
Regulatorzy chcieli promować konkurencję, aby przełamać szaleństwa korporacji i zachęcić do wolnego rynku.
Wiele stanów podjęło inicjatywę ograniczenia monopoli, nakładając ograniczenia na spółkę posiadającą udziały w innej firmie, ale inteligentne korporacje przeszły przez tworzenie trustów i kontrolowanie całego rynku.
Co więcej, prawo obowiązywało tylko w państwie lub wewnątrz państwa, więc było mniej skuteczne.
Dlatego w odpowiedzi na wszystkie takie naruszenia senator John Sherman z Ohio wprowadził przepisy promujące konkurencję i powstrzymujące nieuczciwe praktyki handlowe. Ustawodawstwo to stało się znane jako Ustawa Sherman Antitrust Act z 1980 roku.
Ustawa ta dała rządowi federalnemu prawo do rozwiązania lub ogłoszenia w trustach nielegalnego, jeśli okaże się, że dopuszcza się nieuczciwego handlu w celu stworzenia monopoli.
Efekt
Na podstawie tego aktu osądzono kilka trustów i przedsiębiorstw za niezgodne z prawem praktyki. Ustawa została wykorzystana do rozwiązania Northern Securities Company w 1904 r. I została ponownie wykorzystana w 1911 r. Przeciwko Standard Oil Company i American Tobacco Company. Co więcej, w 1990 roku rząd podjął działania na mocy ustawy przeciwko gigantowi oprogramowania Microsoft za zapobieganie konkurencji poprzez zakazane praktyki.
Uchwalenie tej ustawy antymonopolowej utorowało drogę do bardziej surowych i skutecznych przepisów, takich jak ustawa antymonopolowa Clayton. Nie tylko wzmocniła poprzednią ustawę, ale obejmowała również działania wykraczające poza zakres ustawy Shermana.
Wniosek
Sherman Antitrust Act otrzymał ogromne poparcie wśród opinii publicznej oraz drobnych producentów i konkurentów. Konsumenci byli wykorzystywani przez wysokie ceny i ograniczoną podaż, a konkurenci byli niezadowoleni z zachowań dużych korporacji, które miały ich z dala od rynku.
Ustawa pomogła więc nie tylko konsumentom, promując konkurencję, ale także korporacjom, znosząc blokadę uniemożliwiającą im wejście i zaistnienie na rynku.
