Pełna forma BPL - poniżej granicy ubóstwa
Pełna forma BPL znajduje się poniżej granicy ubóstwa. Poniżej granicy ubóstwa to punkt odniesienia używany przez rząd Indii do określenia populacji o niższych dochodach, wymagającej pomocy rządu, aby przeżyć, ogólnie określanej przez minimalne dzienne wynagrodzenie, które należy zarabiać, aby kwalifikować się do życia poniżej granicy ubóstwa.
Historia
- Grupa robocza komisji planowania, 1962, zaleciła minimalny poziom wydatków niezbędnych do utrzymania się jako Rs. 20 na osobę na obszarach wiejskich i Rs. 25 na osobę w obszarach miejskich, z wyłączeniem zdrowia i edukacji, ponieważ zapewniały je państwa. Kryterium zostało doprecyzowane po tym, jak w latach 70. XX wieku poniżej progu BPL zdefiniowano spożycie na mieszkańca na podstawie liczby kalorii potrzebnych do przeżycia na obszarach wiejskich i miejskich. Zgodnie z tą definicją minimalne zapotrzebowanie na kalorie dla obszarów wiejskich i miejskich zostało ustalone na 2400 i 2100 dziennie, wymagając dziennego dochodu Rs. 49,1 i Rs. 56,7.
- W 1993 roku grupa ekspertów przerwała zagregowaną definicję granicy ubóstwa do definicji na poziomie stanowym, w której granicę ubóstwa dla każdego stanu określono oddzielnie. Zaktualizowano granicę ubóstwa dla stanów, uwzględniając odpowiednio CPI - pracę w rolnictwie i CPI - pracowników przemysłowych dla obszarów wiejskich i miejskich. Zagregowane granice ubóstwa dla stanów zostały zagregowane we wskaźnik ubóstwa wszystkich Indii.
- W 2012 r. Próg ubóstwa osiągnął Rs. 972 w wiejskich Indiach i Rs. 1407 w miejskich Indiach. Szacuje się, że w tym roku 29,5% ludności Indii żyje poniżej progu ubóstwa. W 2014 roku komitet Rangarajan stwierdził, że około 454 milionów ludzi w kraju, co stanowi 38% populacji, żyje poniżej granicy ubóstwa.
Jakie parametry definiują BPL?
Bank Światowy określa dolny próg dochodów poniżej granicy ubóstwa na 1,25 dolara dziennie. Jednak Indie zastosowały standard żywności, aby określić granicę ubóstwa, zanim zmienili ją na wydatki na osobę w pewnym okresie na koszyk podstawowych towarów i usług. Ten koszyk dóbr obejmował żywność, środki transportu, odzież, czynsze, paliwo, elektryczność i edukację.
Korzyści z karty BPL
- Rząd wydaje karty BPL rodzinom żyjącym poniżej granicy ubóstwa w celu właściwej identyfikacji i zapewnienia tym rodzinom świadczeń pieniężnych i niepieniężnych w celu ich wsparcia i podniesienia na duchu.
- Rząd pomaga tej części społeczeństwa poprzez rezerwacje w instytucjach edukacyjnych i posadach rządowych, specjalne granty i stypendia. Podejmuje również różne programy generowania dochodu w celu zapewnienia umiejętności przedsiębiorczych za pośrednictwem instytucji finansowych.
- Istnieje wiele innych programów, takich jak Sarva Shiksha Abhiyan (SSA), National Rural Health Mission, National Rural Employment Guarantee (NREGA), Rashtriya Swasthya Bima Yojana (RSBY). Sarva Shiksha Abhiyaan zapewnia edukację dzieciom z ubogich rodzin, Krajowa Misja Zdrowia Wiejskiego zapewnia dostęp do opieki zdrowotnej populacji poniżej granicy ubóstwa, a Krajowa Gwarancja Zatrudnienia na Wsi zapewnia 100 dni gwarantowanego zatrudnienia słabszym ekonomicznie grupom społeczeństwa. RSBY zapewnia ubezpieczenie zdrowotne ludności poniżej granicy ubóstwa. Rząd dostarcza również artykuły żywnościowe po dotowanych stawkach rodzinom BPL.
Różnice między BPL i APL
Rząd definiuje rodziny BPL jako te, które zarabiają mniej niż Rs. 15 000 dochodów gospodarstw domowych, podczas gdy powyżej progu ubóstwa (APL) to rodziny zarabiające więcej niż Rs. 15,000, ale mniej niż Rs. 1 Lakh w dochodzie gospodarstwa domowego. Jest to jedno z wielu innych kryteriów uprawniających do otrzymania karty BPL lub APL. Posiadacze kart APL otrzymują dotowane zboża spożywcze i paliwo na podstawie dostępności i po wyższej stawce niż posiadacze kart BPL, którzy otrzymują zboże i paliwo priorytetowo i po niższych stawkach.
Jaka jest korzyść z Karty Racji BPL?
Kryterium decydujące o kwalifikowalności karty przydziałowej BPL zostało ustalone dla rodzin o rocznych dochodach do Rs. 15 000 zostało wpisanych na Listę IRDP 1997-98. Posiadacze kart są uprawnieni do otrzymania 25-35 kilogramów na zboża spożywcze po dotowanych stawkach.
# 1 - Ulga medyczna
Posiadacze kart BPL otrzymują również pomoc medyczną w należącym do rządu centralnego szpitalu specjalizującym się w poważnych chorobach w ramach inicjatywy Rashtriya Arogya Nidhi (RAN). Zasięg w ramach planu wynosił Rs. 2 Lakhy za kartę BPL, a później został zwiększony do Rs. 5 lakhs.
# 2 - Edukacja
Świadczenia związane z kartą BPL są znacznie rozszerzone na studentów z biednych środowisk. Korzyści te obejmują rezerwację na wstęp do szkół prywatnych po obniżonych opłatach, stypendia, programy doskonalenia umiejętności, rezerwacje w renomowanych uniwersytetach i kolegiach oraz pomoc finansową na studia wyższe i studia zawodowe.
Korzyści z edukacji różnią się w zależności od stanu i instytucji. Ze względu na brak świadomości osób żyjących w skrajnym ubóstwie świadczenia te nie zawsze trafiają do potrzebujących.
# 3 - Kredyt bankowy
Indie podjęły działania na rzecz integracji finansowej, aby objąć siecią bankową prawie wszystkich mieszkańców kraju w celu sformalizowania gospodarki i bezpośredniego transferu korzyści w celu zatkania przecieków. Aby pomóc rodzinom w ramach BPL, rząd zainicjował również programy pożyczkowe, takie jak Swarna Jayanthi Shahri Rozgar Yojana (SJSRY) i Swarna Jayanti Gram Swarozgar Yojana (SJGSY).
W ramach SJSRY pożyczka do Rs. Posiadacze miejskiej karty BPL mogą wykorzystać 50 000, aby założyć samozatrudnienie. Dotacja w wysokości 15% podlega maksymalnym limitom. SJGSY udziela pożyczek na możliwości samozatrudnienia na wiejskich terenach Indii. Wnioskodawcy mogą otrzymać pożyczkę do Rs. 50000 indywidualnie i do Rs. 6,25 lakhów w grupie. W przypadku pożyczek powyżej Rs wymagany jest depozyt zabezpieczający w wysokości 20%. 50 000. Dotacja w wysokości 30% kosztów projektu (maksymalnie 7500 Rs. Dla ogólnych i 10 000 Rs. Dla SC / ST) jest zapewniona dla osób fizycznych, a 50% dla grup podlegających maksymalnemu Rs. 1,25 lakh.
Wniosek
Indie są domem dla większości biednych ludzi na świecie. Według nowych standardów około 38% kraju jest biedne. Oficjalne definicje nie obejmują wielu aspektów kosztów utrzymania, co sprawia, że życie na wsi jest jeszcze droższe. Niepokojąca sytuacja wymaga ogromnego wsparcia rządu we wszystkich aspektach życia ludzi ubogich, w tym w żywności, zdrowiu i edukacji. Chociaż rząd robi całkiem sporo, pozostawia to bardziej pożądane, jeśli chodzi o eliminację ubóstwa w kraju.
